Waarom is de brandstofcel al zo lang in de ruimtevaart?
Het begon met de Engelse engineer Francis Thomas Bacon. Hij ontwikkelde de eerste echt bruikbare brandstofcel ter wereld.
Bacon pakte de draad op van een principe dat wetenschapper Sir William Grove al in 1842 had ontdekt. Dat waterstof en zuurstof in reactie met elkaar via een membraan van platina elektriciteit kan opleveren.
Doorbraak
In 1932 lanceert Bacon zijn brandstofcel met succes. Aanvankelijk zijn de toepassingen nog mondjesmaat, maar sinds 1960 is de brandstofcel de elektriciteitsbron voor tal van systemen in satellieten en raketten die in de ruimte vertoeven. Want accu’s zouden veel te zwaar zijn en waterstof is al aan boord voor de raketmotoren. Ook in de Apollo 11 die de eerste mens op de man zette. De maanwagen werd er ook mee aangedreven. President Nixon sprak destijds: “Zonder jou, Tom, zouden we nooit de maan hebben bereikt.”
Bredere rol
Vandaag de dag zijn brandstofcellen niet meer weg te denken uit onze samenleving. Ze fungeren als back-up voor elektriciteitslevering bij ziekenhuizen. Ze leveren stroom voor datacentra en voor auto’s, trucks, bussen, treinen, vorkheftrucks en meer.
Toekomst?
Toyota heeft verder een voertuig ontwikkeld waarmee ook de maan is te rijden. Airbus werkt aan een ZEROe vliegtuig, waarbij brandstofcellen stroom leveren voor elektromotoren die de op kerosine draaiende turbinemotoren ondersteunen om zo verbruik van uitstoot sterk terug te brengen.
