Van waterstof naar mierenzuur als opslagmethode
Bij toeval ontdekte fysisch chemicus Georgy Filonenko een katalysator waarmee waterstof met koolstofdioxide (CO2) samen bliksemsnel mierenzuur kunnen vormen. De omgekeerde reactie gaat net zo makkelijk. Kortom: veelbelovend voor de toekomst?
Meest voorkomende element
Waterstof is een belangrijke, zo niet de belangrijkste energiedrager van de toekomst. Het is ’s werelds meest voorkomende element en bij verbranding ontstaan geen schadelijke gassen. Alleen de opslag van pure waterstof vormt een probleem, omdat een druk van honderden bar nodig is om voldoende in één tank te krijgen. Toch vinden autofabrikanten ook daar al oplossingen voor.
Vloeibaar mierenzuur
Het is bekend dat waterstof met CO2 is te combineren tot vloeibaar mierenzuur. Zodoende kun je veel meer waterstof opslaan in ‘dezelfde verpakking’. Het probleem zit hem er alleen in om waterstof weer uit dat mierenzuur terug te winnen. Voor dit probleem vonden twee bachelor-studenten Scheikundige Technologie, die werkten onder begeleiding van Georgy Filonenko, bij toeval een oplossing in de vorm van een katalysator die de reactie extreem snel laat verlopen. Nu wordt het even technisch, maar het gaat om een complex van een organisch molecuul met een atoom van edelmetaal ruthenium.
“De vondst van de studenten en Filonenko maakt van mierenzuur een geschikte kandidaat voor een waterstofbatterij.”
Rekenmachine
Filonenko pakte zijn rekenmachine en bereikte een reactiesnelheid die tien keer hoger lag dan het wereldwijd snelste bekende systeem. “Bij een temperatuur van 65 graden is het mierenzuur stabiel, maar verwarm je het naar 90 graden, dan komt het waterstof snel vrij”, stelt Filonenko.
Waterstofbatterij
De vondst van de studenten en Filonenko maakt van mierenzuur een geschikte kandidaat voor een waterstofbatterij. Alleen de opslagdichtheid moet nog worden verhoogd. Voor dat probleem wordt het gebruik van andere moleculen om waterstof in op te slaan onderzocht, zoals methanol.
