Naar emissieloze zeescheepvaart in 2050
De uitstoot van zeeschepen aan banden leggen valt niet mee. Batterijen zijn niet krachtig genoeg om ze in de vaart te houden. Maar met waterstof zijn er kansen…
Emissieloze zeescheepvaart in 2050 kan, maar dan moet waterstof helpen. Het blijkt uit Lloyd’s Register en UMAS (University Maritime Advisory Services) stellen in de studie Zero-Emission Vessels – Transition Pathways. Waterstof is cruciaal, direct toegepast dan wel via dragers als ammonia en/of methanol. Accu’s bieden voor de aandrijving van zeeschepen geen soelaas.
Afscheid fossiele brandstoffen
De studie is gericht op het doel van de International Maritime Organization (IMO, een agentschap van de Verenigde Naties) voor de internationale zeescheepvaart in 2050: minstens 50% reductie van broeikasgassen en 100% indien mogelijk. De onderzoekers stellen dat de zeescheepvaart richting 2050 afscheid neemt van fossiele brandstoffen en volledig overgaat op een (mix van) zogenaamde zero carbon fuel(s), waaronder waterstof.
Waterstof een van de opties
De onderzoekers zien nog geen winnaar. Zij wijzen de periode 2020-2030 aan als cruciaal voor het ontwikkelen, testen, leren, verbeteren en bewijzen van de verschillende mogelijkheden om uiteindelijk te kunnen bepalen welke (mix van) fuel(s) het meest geschikt is voor de internationale zeescheepvaart. Dit vereist prototypes en pilotprojecten, R&D en samenwerking tussen de scheepvaart- en energiesector en met de (maak)industrie.
Lees ook: Duwen op waterstof, dat kan ook
Groene waterstof
Van de drie transitiepaden – ‘Hernieuwbaar domineert’, ‘Biomassa domineert’ en ‘Gelijkmatige mix’ – is een volledig emissieloze zeescheepvaart alleen met het eerstgenoemde transitiepad bereikbaar. Daarin zien de onderzoekers een hoofdrol weggelegd voor hernieuwbare elektriciteit als energiebron: > 50% van de energiebehoefte wordt in dit transitiepad in 2050 afgedekt met elektrofuels zoals waterstof.
Distributie via haven Rotterdam
Interessant is het beeld dat de onderzoekers schetsen van de grootschalige en daardoor uiterst goedkope productie van hernieuwbare elektriciteit en groene waterstof in Zuid-Amerika en het Midden-Oosten en de distributie daarvan via belangrijke bunkerhavens waaronder Rotterdam. Alleen zo kan het transitiepad ‘Hernieuwbaar domineert’ voor de internationale zeescheepvaart werkelijkheid worden.
Voor het persbericht en het volledige rapport klik hier.
